Vandaag begint met een heerlijk ontbijt bij B&B Kapelhuis in Thorn. Thorn is een klein Limburgs stadje dat bekend staat om z'n witte gebouwen. We hebben niet echt tijd genomen om het even te bekijken, maar onze B&B, net buiten het stadje, was in elk geval ook helemaal wit. Het heet Kapelhuis en is het vroegere café naast de kapel. Volgens de gastvrouw komt dit voort uit de praktijk dat er een café naast de kerk hoort te staan. Of daar altijd Levend water werd geschonken of vooral gerstenat komen we niet achter.
In elk geval zitten we om 8:30 uur aan een heerlijk ontbijt, we bekijken nog even snel de kapel met het bewerkte plafond en om 9:00 uur vertrekken we naar Montfort, 15 minuten rijden. Een vroege start van de dag. Wel zo prettig met de warmte die vandaag wordt verwacht.
Montfort ligt in een driekhoek waar in de Tweede Wereldoorlog fel gevochten is vanwege de strategische ligging voor commandoposten. In het najaar van 1944, rondom de slag om Arnhem, is de oostelijke oever van de Maas lang in handen gebleven van de Duitsers. In een lange strook van noord naar zuid Limburg zijn veel dorpen aan deze kant van de Maas door beschietingen en bombardementen voor een groot deel van de kaart geveegd. Dit verklaart waarom in dit soort dorpen veel functionele, sobere wederopbouwarchitectuur is te vinden. In Montfort heeft alleen het dorpshuis de oorlog overleefd. Bij één van de bombardementen zijn in Montfort 187 burgers omgekomen, die liggen begraven in een massagraf.
De Catharinakerk is gebouwd van Maaskeien en beschikt over een 'campanile', een losstaande toren. Ook hier naast de kerk 't Kefée ane kèrk.
Even buiten het dorp zijn de ruïnes van kasteel Montfort te zien. Het meest zuidelijke bolwerk en bestuurscentrum van het hertogdom Gelre, gesticht in 1260. Het gold in de tijd van pijl en boog als onneembaar. De heerlijkheid Montfort is in de 17e eeuw in handen gekomen van de Oranjes. Prinses Beatrix is nog steeds 'beschermvrouw van Montfort'.
Langs een aantal Limburgse hoeves met mooie oude poorten lopen we vanmorgen veel langs verschillende akkers. Bijzonder om al die soorten eens van dichtbij te bekijken. We zien velden met uien, aardappels, bieten, kalebassen en bosuien met inderdaad holle sprieten, precies zoals je ze in de winkel koopt. En een veld met een gewas dat we niet thuis konden brengen. Langs de rand hebben we een plant uit de grond getrokken, volgens Google zou het pastinaak kunnen zijn (een lange witte en kronkelige wortel), maar de groene pluim die boven de grond groeit klopt niet met het plaatje. Achteraf was het leuk geweest foto's te maken van al die soorten, maar door de warmte vergeten we dat een beetje.
We komen ook een aantal kleine oorlogsmomumentjes tegen, met name van vliegtuigen die in deze omgeving zijn neergeschoten.
Gelukkig is het goed vol te houden en lopen we ook vandaag weer door veel bosgebied. We passeren de dorpjes Pey, Slek en Heide, als afwisseling met de veldwegen langs de akkers of door open graslanden. Deze zijn trouwens erg geel en verdroogd en ook een beekje waar we langs lopen staat helemaal droog. Tussen de bomen door verstoort alleen de Intercity Sittard-Maastricht de stilte.
's Middags lopen we door IJzerenbosch, een voormalig kleinschalig landbouwgebied met broekbossen, populierenakkers en hooilanden. Nu een natuurgebied in ontwikkeling, volgens de Pieterpadgids een gunstige biotoop voor amfibieën als de boomkikker, salamanders en soorten padden. Er liggen fijn bewandelbare en geasfalteerde wandel-/fietspaden en het is, veel meer dan vanmorgen, druk met wandelaars en vooral fietsers.
Bijzonder aan dit gebied is verder dat dit het smalste stukje Nederland is: hemelsbreed 6,7 kilometer tussen Belgie en Duitsland. We lopen dan ook weer een stukje over de grens, door Duitsland en door het dorpje Isenbruch, de meest westelijk gelegen 'Ortschaft' van Duitsland. Deze hoek van dit stukje Duitsland heeft na de oorlog net als Elten tijdelijk bij Nederland gehoord, maar dat werd in 1963, net als in Elten, tegen betaling teruggedraaid.
Via het Duitse dorpje Millen, pal langs de grens tegen Sittard aangeplakt, lopen we Nederland en na enige tijd Sittard binnen. Ook leuk om (net als afgelopen weekend in Venlo) vanuit het buitengebied heel geleidelijk een grotere stad binnen te wandelen. Je ziet de bebouwing veranderen, de drukte toenemen en hoort de stilte verdwijnen. Ook opvallend: het is in de steden echt veel warmer. Bomen geven enorm veel verkoeling, hebben we ontdekt en ervaren. Soms lijken ze zelfs letterlijk koelte af te geven bij dit hete weer.
In Sittard lopen we nog ruim 2 kilometer langs een prachtig pad langs de Geleenbeek, een snelstromend riviertje met helder water, dwars door de stad en letterlijk voor en achter de huizen en de flats langs. Uiteindelijk komen we in het centrum aan. Een historische binnenstad (vroeger zowel Duits geweest als ook bij Belgie gehoord) met veel oude gebouwen en vestingwallen. Het is te warm om er nog echt veel van te bekijken, want op de Markt is de verleiding toch te groot om voor één van de vele gezellige terrassen te kiezen. Het wordt Dods Bodega & Ristorante. We eten er echt fantastisch lekker: tomatensoep, salade geitenkaas, nacho's pulled chicken en broodjes kroket.
Om 17:00 uur lopen we door de lange winkelstraat naar het NS-station. We pakken de trein naar Roermond en de bus naar Montfort. Aan de rotonde middenin het dorp zit IJssalon Verstappen, volgens een opa die we gisteren tussen Melick en Sint Odiliënberg met twee kleinkinderen op een bankje spraken de beste uit de regio en van de wijlen opa van. We hebben niet zoveel met auto's en Formule 1, maar het tentje was duidelijk de trots van het dorp. Na het ijsje snel in de auto en een kwartiertje rijden naar onze B&B voor komende nacht, in Koningsbosch, opnieuw in een uithoek van het land.
Ons eindpunt van vandaag:
Reactie plaatsen
Reacties