We houden onze rugzak elke dag zo licht mogelijk, maar vandaag zit er een kilo nostalgie in omdat we naar Hardenberg lopen. Daar liggen heel wat voetstappen en herinneringen. Timo groeide er op (1980 - 1994), we kregen er verkering (1993), tot 2009 was er één van de twee ouderlijke huizen en tot 2016 was er ook nog een link met de korfbal.
We parkeren de auto op het station van Hardenberg en stappen om 10:20 uur in de trein naar Emmen. Ook vandaag vergezelt de spoorlijn Zwolle-Emmen ons de hele dag door. We genieten daarom van het weerzien met het station en van het ritje naar Coevorden waar we om 10:30 uur aan etappe 8 beginnen.
Vanuit Coevorden lopen we als eerste naar Gramsbergen. Via het kunstwerk 'De Poort van Drenthe' passeren we de grens met de provincie Overijssel. We passeren een enorme Solar Farm in aanbouw maar ook nog 'echte' boerderijen waar veel bedrijvigheid is met zwaar materieel. We kijken onder andere bij een boerderij waar met veel power en geronk gras wordt ingekuild. Indrukwekkend om te zien.
Ook vandaag is het weer prima wandelweer: droog, lichte bries en niet te warm. Halverwege Gramsbergen pakken we een picknicktafel en we genieten van de rust en de wijdsheid om ons heen. Wandelen is onthaasten! De enige druktemakers zijn de vele medewandelaars: er zijn vandaag veel Pieterpad-ters onderweg. Maar dat is eigenlijk vooral gezellig: iedereen groet iedereen, leuk om te zien. Je herkent elkaar ook snel: rugzak, wandelschoenen en wit routeboekje in/bij de hand.
Vlak voor Gramsbergen passeren we De Haandrik, een kruising van de rivier de Vecht, het kanaal Almelo-Coevorden, de spoorlijn Zwolle-Emmen en een sluizencomplex. Daarna lopen we het dorp in (ook daar blijven we de trein weer tegenkomen) en is het al weer tijd voor de lunch.
We lunchen bij Harry's Eetcafe. Een vriendelijke jongen die ons bedient vertelt dat zij letterlijk leven van het Pieterpad. Ze zitten direct aan de route, precies op de helft van deze etappe. Dus rond lunchtijd is het elke dag raak. Het hele jaar door, bij weer en wind. 'Het is enorm populair', zegt hij. Hm, we dachten dat we iets origineels aan het doen waren. Hoe dan ook, het eten was weer top!
Vanaf het terras kijken we uit over de tuin (voormalig kerkhof) van de oude dorpskerk. Daar staat een kunstwerk met drie menselijke figuren die Pieterpadwandelaars uitbeelden. Eronder hangt een plaquette met de tekst:
'Met ferme tred passeren ze.
Bewonderend en genietend. De
vermoeienissen van hun lange
tocht laten ze voor even achter
zich. Om daarna met frisse
moed de weg te vervolgen. De
schatten van Gramsbergen
meedragend in hun hart'.
We laten Gramsbergen weer achter ons. We lopen langs mooie oude huizen en boerderijen en lopen via buurtschap Ane, dwars door enorme grasvelden, naar het Engelandse Bos.
Regelmatig zien we dat mensen iets leuks doen met hun wonen langs het Pieterpad. Een picknickbank in de tuin waar je even lekker kunt zitten en waarin je ook krijgt uitgelegd hoe de hond heet (Kay), of een heuse wegwijzerpaal. De ene commercieel ('koffie: € 0,50), de ander niet zo gastvrij ('geen openbaar toilet').
Rond 16:30 uur komen we in Hardenberg aan. Via de Amaliabrug lopen we het centrum binnen. Leuk om hier weer een keer te zijn! We lopen nog een tijdje rond in het drukke centrum, dat net als vroeger bedolven is onder de zomervakantiegasten van alle campings in de regio. Ten slotte eten we gezellig mee bij een broer/zwager en schoonzus die in Hardenberg wonen. Etappe 8 zit er op en we kijken terug op twee mooie wandeldagen!
Ons eindpunt van vandaag:
Reactie plaatsen
Reacties